Η αποστολή!

Καλημέρα αδέρφια και καλό μήνα!
Όλοι θα αναρωτιέστε που είναι ο Θανάσης τόσο καιρό και γιατί δεν γράφει στο blog.Το ίδιο αναρωτιόμασταν και εμείς εως την ώρα που λάβαμε ένα e-mail από τον ίδιο.Μας εξηγεί τι έκανε τόσο καιρό, καθώς επίσης και τον λόγο της απουσίας του.Σας το παραθέτω έτσι ακριβώς όπως μας ήρθε...

Αγαπημένοι μου φίλοι, σας χαιρετώ. Έλειψα λίγο καιρό, όμως είχα ιερή αποστολή να εκτελέσω, για το καλό της ανθρωπότητας.
Επειδή μάλλον δε με πιστεύατε μέχρι τώρα, είπα να κάνω ένα ρεπορτάζ της αποστολής μου αυτής.

Δεν έπρεπε να αποτύχω με τίποτα. Οι πιθανότητες ήταν εναντίον μου. Αν κάτι πήγαινε στραβά, αυτό σήμαινε θάνατος για μένα και για το ανθρώπινο γένος.
Το σχέδιο υπήρχε από παλιά, όμως πλέον είχε φτάσει ο καιρός της υλοποίησής του. Η ισχυρή παγκόσμια κυβέρνηση αποτελούμενη από μια ελίτ πολιτικών, στρατιωτικών και πλουσίων, βλέποντας πως η γη δε μπορούσε να αντέξει τον υπερπληθυσμό και θεωρώντας τη ράτσα της ανώτερη και τους λαούς κατώτερους και περιττούς, είχε αποφασίσει να ραντίσει όλη τη γη με έναν θανατηφόρο ιό και να εξολοθρεύσει το ανθρώπινο γένος. Οι λίγοι ‘εκλεκτοί’ που θα έμεναν, θα δημιουργούσαν από την αρχή ένα ανώτερο, υπεράνθρωπο είδος, ίσως αθάνατο με τα υποτιθέμενα εκλεκτά τους γονίδια και με τη βοήθεια της γενετικής μηχανικής. Θα έμεναν σε υπόγεια καταφύγια μέχρι να περάσει η ισχύς του ιού και μετά, ΟΛΗ Η ΓΗ ΗΤΑΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ.
Έπρεπε να κινηθώ γρήγορα και σωστά. Κάποιες σημαντικές πληροφορίες μου έλλειπαν και δυστυχώς δεν υπήρχε στη γη άνθρωπος να μου τις δώσει. Το πρώτο και μοναδικό άτομο που μου ανατέθηκε να συναντήσω, ήταν ο Μάικλ Τζάκσον. Μετά έπρεπε μόνος μου να ενώσω το παζλ. Κατάφερα να το κάνω και, αφού του ζήτησα ένα αυτόγραφο για το Τζημάκο, του εξήγησα την κατάσταση και τον ρώτησα τι πληροφορίες είχε να μου δώσει. Μελαγχόλησε πολύ όταν ενημερώθηκε για την κατάσταση, και μου αποκάλυψε πως είναι νεκροζωντανός, ένα ζόμπι, και ότι όλες οι πλαστικές έγιναν για να κρύψει την αποσύνθεση. Επειδή όμως όταν πέθανε δεν ήξεραν που να τον κατατάξουν, γυναίκα ή άντρας, λευκός ή μαύρος, τον άφησαν να περιφέρεται και στους δύο κόσμους, ζωντανών και νεκρών, μέχρι να γίνει το δικαστήριο για το πού θα πάει, για το οποίο ζητούσε συνεχώς αναβολές.
Ο Μιχαλάκης με πληροφόρησε πως δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση, αλλά ένα ενιαίο μέρος, το Καθαρτήριο. Ο μόνος τρόπος για να μάθω τα μυστικά που χρειαζόμουν, ήταν να πεθάνω και να βρω τρόπο να ξαναγυρίσω στον κόσμο των ζωντανών. Για να το κάνω πρέπει να συναντήσω τους δύο χάρους, το λευκό και το μαύρο, για να κλείσω συμφωνία μαζί τους.
Ο μόνος που ξέρει που βρίσκονται όμως, είναι ο Σον Κόνερι, ο οποίος είναι δύσκολο να μου πει.

Ταξίδεψα λοιπόν στη Σκωτία, όπου συνάντησα τον Σερ. Μετά από πολύ κόπο, κατάφερα δωροδοκώντας τον με πίτσες, να μάθω πώς να καλέσω τους δύο χάρους.
Αφού τους συνάντησα, δέχτηκαν να με σκοτώσουν και να με στείλουν στο Καθαρτήριο, με αντάλαγμα να τους στείλω τσιγαρίδες από την επόμενη γουρνοχαρά στο Κυπαρίσσι, πληροφορώντας με όμως πως είναι πολύ δύσκολο να φτάσει κάποιος εκεί, καθώς ο δρόμος είναι δύσκολος και ίσως θα χρειαστεί να παλεύω χρόνια, ίσως να μη φτάσω ποτέ, γιατί είμαι πολύ αμαρτωλός και θα πρέπει να παλέψω με δαίμονες και τέρατα για να βγω εκεί.
Αφού με σκότωσαν, βρέθηκα στην είσοδο. Μόνο με θάρρος θα μπορούσα να τα καταφέρω, έτσι μάζεψα όσο διέθετα και μπήκα.
Μόλις πέρασα την είσοδο, ήρθα αντιμέτωπος με τους χειρότερους εφιάλτες μου. Η μυρωδιά της σαπίλας και του αίματος ήταν διάχυτη παντού, ενώ οι ήχοι και τα βογκητά που έφταναν στα αυτιά μου, εξαντλούσαν την ψυχραιμία μου. ‘ Δε θα τα καταφέρω’ ψέλλισα.

Πάνω που πήγα να καταρρεύσω, άκουσα μια βροντερή φωνή. ‘ Ακολούθησέ με!!!’. Γυρίζω και μπροστά μου βλέπω το Χαιλάντερ. ‘Νόμιζες πως θα σε άφηνα έτσι; Σε περίμενα, για να σε βοηθήσω να πας στο Καθαρτήριο. Το ξέρεις πως θα έκανα τα πάντα ώστε να είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι και με χαρά ήρθα να σε βοηθήσω. Πάρε ένα σπαθί και πάμε!’
Με τη νέα ελπίδα ακολούθησα το Χαιλάντερ και μετά από ομηρικές μάχες με όλη τη σπορά του κακού, κατάφερα να βγω στο Καθαρτήριο. ‘Από εδώ και πέρα είσαι μόνος σου φιλαράκο’, μου είπε ο Χαιλάντερ. Αφού τον ευχαρίστησα και του ζήτησα να κρατήσω το σπαθί για να το δώσω στο φίλο μου τον Κώστα το Νίντζα, μπήκα σε μια μεγάλη αίθουσα.

Το πρώτο άτομο-κλειδί που συνάντησα, ήταν η Λαίδη Νταιάνα. Αφού την ενημέρωσα, μου αποκάλυψε τις σημαντικές πληροφορίες που γνώριζε για την Παγκόσμια Κυβέρνηση και για τις οποίες την σκότωσαν. ‘Είμαι πολύ ευτυχισμένη που επιτέλους θα αποκαλυφθούν αυτά που ξέρω. Α, και πήγαινε στο σύνδεσμο της Θύρας 4 του ΠΑΟΚ και πες τους πως είχα σπαστεί πολύ τότε που στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, μόλις είχα σκοτωθεί, φώναζαν ‘ΑΕΚ πουτάνα, πέθανε η Νταιάνα’. Το επόμενο κομμάτι του παζλ ήταν ένας μεγάλος επιστήμονας. Αφού χαιρέτησα τον Αινστάιν, πήγα να του εξηγήσω την κατάσταση. ‘Μην ανησυχείς, τα ξέρω όλα. Ο λόγος που ήρθες σε μένα, είναι για να σου δώσω το αντίδοτο στον ιό. Είναι πολύ εύκολος να παρασκευαστεί και πρέπει να τον καταναλώσουν όλοι οι άνθρωποι αμέσως. Η συνταγή είναι πατάτες τηγανιτές με μπέικον και κρεμμύδια από τη Ρούγα περιχυμένες με μπάτζιο από το Μπούσιο. Ο ιός δεν τις αντέχει με τίποτα. Ετοιμάστε τεράστια καζάνια, μετά αλέστε το φαγητό και στείλτε το σε όλο τον κόσμο, αλλά δώστε τους το αντίδοτο χωρίς να ξέρουν για να μη πανικοβληθούν. Πχ. σαν εμβόλιο για μια νέα αρρώστια. Μια πολύ μικρή ποσότητα για τον καθένα αρκεί για να αποκτήσει ανοσία. Τώρα φύγε, γιατί δεν έχεις χρόνο.’ Συγκινημένος από τις συναντήσεις με τόσο σπουδαία άτομα, προχώρησα, για να έχω μια αναπάντεχη συνάντηση, με έναν παλιό φίλο. Τον Παβαρότι.
‘Που είσαι ρε; Πέθανες;’ μου είπε. ‘Όχι, θα σου εξηγήσω’ του απάντησα. ‘Μαλακία έκανες’ μου είπε σκεπτικός μόλις του τα είπα όλα. ‘Δεν έπρεπε να εμπιστευτείς τους χάρους. Σιγά μη τρώνε οι χάροι τσιγαρίδες. Χαζός είσαι; Είναι κι αυτοί στο κόλπο, άμα πεθάνουν όλοι, σκέψου πελατεία που θα έχουν, και μετά θα μπορέσουν να βγούν στη σύνταξη, αφού δε θα υπάρχουν άλλοι να πεθάνουν’. ‘Δηλαδή τη γάμησα’; ‘Όχι, δεν τη γάμησες ακόμα. Αλλά πρέπει να πας να γλύψεις τον παλιό τον Πάπα μπας και σε στείλει πίσω. Έχει κονέ με πνεύματα και ίσως μπορεί να το κάνει. Πες του ότι σε στέλνω εγώ. Αφού τον χαιρέτησα εγκάρδια, πήγα να συναντήσω τον Πάπα.
Ο Πάπας με δέχτηκε αμίλητος, γνέφοντάς μου να τον πλησιάσω. ‘Κανένας δε μου μιλάει εδώ κάτω. Όλοι έμαθαν εδώ ότι τους κορόιδευα στη γη, ώστε να έχω εξουσία, δύναμη και επιρροή. Όλοι τώρα με βρίζουν και με φτύνουν’. Μόλις τον ενημέρωσα, τρόμαξε. Δηλαδή θα έρθουν εδώ αν πεθάνουν ένα δις καθολικοί; Και όλοι θα με κράζουν; Με τίποτα, θα σε βοηθήσω να ξαναζωντανέψεις! Αν δουν μάλιστα εδώ κάτω πόσο καλή πράξη κάνω για την ανθρωπότητα, ίσως με ξανασυμπαθήσουν. Έλα δίπλα μου να επικαλεστούμε τα πνεύματα. Να ξέρεις όμως πως μερικά είναι πειραχτήρια και μπορεί να σου κάνουν πλάκα και να μην είσαι στη γη όπως ήσουν’. ‘Παίξε μπάλα Πάπα, δεν κολλάμε σε τέτοια τώρα’.
Όντως, τα πνεύματα με επανέφεραν στη γη και όντως με κορόιδεψαν, καθώς εμφανίστηκα σαν φυτό. Ευτυχώς όμως αυτό κράτησε λίγο και σύντομα ξαναείχα τα πόδια μου, έχοντας μάλιστα ολοκληρώσει το πιο δύσκολο κομμάτι της αποστολής μου. Τώρα έμενε μια εκκρεμότητα. Έπρεπε να πάω στο Λευκό Οίκο, να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. Όμως πως θα έφτανα εκεί; Ήταν σίγουρο πως δε θα με άφηναν να πλησιάσω.
Μόνο ένας τρόπος υπήρχε. Με την κατάλληλη έρευνα, κατάφερα να τον εντοπίσω. Ο Σπάιντερμαν άκουσε με προσοχή και με τρόμο την κατάσταση και προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει. Αφού έβαλε μια ραδιενεργή αράχνη να με τσιμπήσει, ώστε να ανεβαίνω κι εγώ κτίρια (κι αφού του πήρα ένα αυτόγραφο για το Spawn) ξεκινήσαμε για το Λευκό Οίκο.

Ο πρόεδρος της Αμερικής, μόλις είχε τελειώσει μια ομιλία του. Τον πλευρίζω και του λέω ‘Φιλαράκο, τελείωσαν όλα. Ξέρω το σχέδιο σας για την εξολόθρευση των ανθρώπων και σε πληροφορώ πως έμαθα πως κι εσύ θα εξολοθρευτείς, γιατί σε θεωρούν ηλίθιο και δε θέλουν να διαιωνίσουν την ηλιθιότητά σου. Το αντίδοτο είναι διαθέσιμο πλέον σε όλους και μόλις μάθουν τις προθέσεις σας, το λιγότερο θα σας λιντσάρουν. Πήγαινε και ενημέρωσε την κλίκα σου πως ξέρουμε πια και πως μετράνε λίγες μέρες στα αξιώματά τους. Αν θες να ζήσεις, κάντο τώρα’ . Τρομοκρατημένος ο Μπους και με κενό βλέμμα, έγνεψε καταφατικά. ‘Σκατά, χάλασε το σχέδιο και θα χάσω και τη θέση μου. Οι επιχειρήσεις μου πάνε χάλια και το δολάριο παίρνει τον κατήφορο. Μήπως έχεις κανα ευρώ να τσοντάρεις, γιατί έρχονται δύσκολες μέρες;’. Αφού του έδωσα ένα 50ρικό και πολύ του ήταν, αναστέναξα με ανακούφιση. Η αποστολή μου τελείωσε
Με μπερδεμένα συναισθήματα έβλεπα στο δρόμο τους ανθρώπους να ζουν ανέμελα την καθημερινότητά τους, έχοντας πλήρη άγνοια πως μάλλον θα ήταν νεκροί τώρα, νομίζοντας πως έχουν τη ζωή τους στα χέρια τους και πως θα ζήσουν αιώνια.

Μετά από όλα αυτά, μου αξίζει μια έξοδος σε ταβέρνα με τα φιλαράκια του χωριού για να χαλαρώσω. Πότε θα πάμε;