ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ

Από την πρώτη στιγμή που κάναμε το blog όλοι ρωτήσατε αν το είδε ο Λαϊος. Δεν ξέρω αν ο Γιάννης έχει ενημερωθεί ξέρω σίγουρα πως η μαμά του, η κυρία Αγαθή μας παρακολουθεί καθημερινά και μάλλιστα έγραψε ένα απίστευτο κομμάτι/ποίημα για το χωριό μεταξύ των πολλών που έχει ήδη γράψει γι' αυτό τον απίστευτο τόπο. Σας το παραθέτω σήμερα και πραγματικά είμαι πολύ περήφανος που κι εγώ κατάγομαι από ένα χωριό όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί σπουδαία άτομα όπως η κυρία Αγαθή.

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ

Ηταν πάντα μια Όαση στα παιδικά μου χρόνια και όλα τα καλοκαίρια του πάντα μαγευτικά. Όταν περνούσα πεζή,απ΄το τοξοτό γεφύρι, με συναισθήμτα πολλά, μου γέμιζε η καρδιά. Είναι το χωριό μια ονειρική πραγματικότητα, σε έναωραίο γλυκό όνειρο! Είναι ο τόπος που γεννήθηκα, όπουη μαγεία των ονείρων,διατηρείται στηνπραγματικότητα!Είναι ο τόπος όπου οι καρδιέςξελειδώνονται,και τα συναισθήματα βάζουν φτερά καιπετούν!... Είναι ο τόπος όπου το χθές συναντάει το σήμερα,καιτο αύριο δεν ξεχνάει το χθές. Ένα χωριό που τοαγκαλιάζει η Ανατολή,μα έχει και όμορφη Δύση!.. Έκει σ΄αυτό το χωριό είναι και το μικρό τοξωτόγεφύρι,που στέκει μελαχγολικό στην είσοδοτου,παραπονεμένο και γεμάτοαναμνήσεις,συναισθήματα,αγάπη και ικεσία,λες και μαςπαρακαλάει να το προστατέψουμε,γιατί γκρεμίσθηκε καιέμεινε απομεινάρι του παρελθόντος,κομμάτι τηςπαράδοσης του τόπου,για να θυμίζει τα παλιά! Του αξίζει λοιπόν ένα ποίημα!....

ΛΗΣΜΟΝΙΣΜΕΝΟ ΓΕΦΥΡΙ

Μπορεί να γέρασα πολύ και να΄μαι λυπημένο,
μα είμαι ακόμα όρθιο και ας είμαι λαβωμένο,
μ'έχουν γκρεμίσει και πονώ αλλά δεν την ζηλεύω,
την σιδερένια γέφυρα την βλέπω μα δεν κλαίω.

Αναζητώ πολύ απλά να γειάνουν τις πληγές μου,

να σεβαστούν τα χρόνια μου,όλες τις ομορφιές μου,

τις πέτρες να μπαλώσουνε λίγο να με προσέξουν,

αφού στη ράχη μου πολλοί στάθηκαν να αγναντέψουν.

Από μένα προσπεράσανε πολλοί με τα άλογα τους,

πολλά χρόνια περάσανε που ήμουν η γεφυρά τους,

μπορεί ο πρωτομάστορας να πήγε στα ψηλά,

μα οι νέοι ας προσπαθήσουνε για τη λαβωματιά.

ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ

Με το κείμενό μου αυτό αισθάνομαι την υποχρέωση,να ευχαριστήσω τον συντοπίτη μου ΓΙΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ,που αν και νεαρός στην ηλικία,τιμά τοντόπο καταγωγής των γονιών του και έδωσε στηνιστοσελίδα του,τον τίτλο του χωριού του ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ. Σε μία εποχή που τα πάντα έχουν ισωπεδωθεί,οΓιάννης βοηθά με τον δικό του τρόπο να ανακαλύψουμε τοπραγματικό μας πολιτιστικό παρελθόν,να θυμηθούμε τιςρίζες μας και να πιστέψουμε στις διαχρονικέςαξίες.Βοηθά να φυλαχτούν προσεκτικά οι ρίζες,και ναδιατηρηθεί το δέντρο του τόπου μας ζωντανό,με όλα ταφύλλα και τα κλαδιά μαζί με τους καρπούς του... Να διατηρηθεί και να φουντώσει ακόμη πιό πολύ τοδέντρο,που κρατά στις ρίζες και στα κλαδιά του,τηνιστορία αυτού του τόπου,την καταγωγή μας και τηντοπική μας ταυτότητα για την οποία πρέπει νακαμαρώνουμε! Θέλει να διατηρήσει το δέσιμό της νέαςγενιάς με τις περασμένες.Κατάλαβε πολύ νωρίς ο Γιάννηςότι,όταν αποκόπτεται κανείς από τις παραδώσεις τουτόπου του,λησμονεί τον εαυτό του,την ιστορία του,τηνγενιά του και είναι καταδικασμένος να μένει μόνος!.. Κατάλαβε πως ότι είμαστε όλοι μας σήμερα,τοοφείλουμε στο χθές,στο παρελθόν και στις ρίζες μας. Γιατί σ΄αυτόν τον τόπο που είμαστε,άλλοι τον είχανπρώτα! Σε μας τον παραδώσανε και μας γεμίσαν φώτα. Τηνπαράδωση του ευλογημένου αυτού τόπου που λέγεταιΚΥΠΑΡΙΣΣΙ,προσπαθεί να διασώσει ο Γιάννης από τηνφθορά του χρόνου,και γι΄αυτό το μεγάλο άλμα τουαξίζουν θερμά συγχαρητήρια!....

ΑΓΑΘΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΛΑΪΟΥ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ
ΤΗΛ.:24620-22027