Πολλές φορές έχω πάει για βόλτα μόνος και έχω ξεχαστεί κοιτάζοντας αυτή την θέα. Πραγματικά σε ηρεμεί και σε γαληνεύει. Χάνεται το βλέμμα σου στο απέραντο πράσινο.
Φυσικά εμείς άλλο που δεν θέλαμε για να γλιτώσουμε τον μεσημεριανό ύπνο.
Βραδιές μαγικές και ξάστερες. Συχνά βλέπαμε τα αστερία να πέφτουν τα βράδια. Πρώτη φορά στην ζωή μου έχω δει τόσα αστερία να πέφτουν και με τέτοιους ρυθμούς αφήνοντας πίσω τεράστιες ουρές που αργόσβηναν .Συχνά τα βλέπαμε ξαπλωμένοι δίπλα ο ένας στον άλλον κάτω στα χόρτα, βάζοντας τα μπουφάν για στρώμα και χωρίς να μιλάμε κάνοντας ο κάθε ένας τις δικές ευχές και τις δικές του σκέψεις σαν παιδία τότε.
Ορισμένες βραδιές τις περνούσαμε εκεί πάνω με ποτά και μπύρες που περνάμε από το καφενείο και καθόμασταν με τις ώρες, ακούγοντας και λέγοντας διάφορες ιστορίες(συνήθως τρόμου).
Αλλά και το βράδυ η θέα ήταν απερίγραπτη. Γύρω παντού σκοτάδι και κάτω να φαίνονται φωτισμένα τα χώρια.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά και τις πυγολαμπίδες που πετούσανε γύρω μας.(Αν και τώρα, έχω να δω πολλά χρόνια)
Χαίρομαι πολύ που και ο παππούς μου συνέβαλε στο να χτιστεί το εκκλησάκι του Αι-Λια. Από ότι μου είχε πει έχτισε το καμπαναριό και έριξε τις κολόνες και την πλάκα στην είσοδο της εκκλησίας.
Την ημέρα νιώθεις τόση μικρή την απόσταση μεταξύ Ουρανού και Γης που νομίζεις πραγματικά ότι θα πιάσεις τον Ήλιο
*Ξέρω ότι μερικοί, ίσως με πείτε γραφικό, αλλά πραγματικά έγραψα αυτά που αισθανόμουνα και πιστεύω κατά βάθος ότι δεν υπάρχει Κυπαρισσιώτης που να μην τα έχει σκεφτεί όλα αυτά κάποια στιγμή της ζωής του.
*ένα μόνο είναι το κακό… ότι έχει σήμα το κινητό εκεί πάνω. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να μην πιάνει ούτε εκεί.
*ένα μόνο είναι το κακό… ότι έχει σήμα το κινητό εκεί πάνω. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να μην πιάνει ούτε εκεί.