Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος μίλησε για όλους και για όλα στο περιοδικό "Παναθηναϊκό Τριφύλλι". Αναφέρθηκε στον ΠΑΟΚ, την πολυσυζητημένη μεταγραφή στη Λίβερπουλ και ασφαλώς στη νέα σελίδα που άνοιξε στην καριέρα του από το περασμένο καλοκαίρι, με την ένταξη του στον Παναθηναϊκό.
«Η σχέση μου με τον ΠΑΟΚ ήταν περιπετειώδης. Πήγα στην ομάδα πριν καν κλείσω τα 18. Έκανα ντεμπούτο σε αγώνα Κυπέλλου με τον Λήλαντα Βασιλικού. Ξεκίνησα το 2005 να παίζω και σιγά-σιγά με μάθαινε ο κόσμος».
Για την ιστορία με τη Λίβερπουλ έγινε πολύς λόγος. Πως έγιναν τα πράγματα;
«Εγώ είχα τότε μία πρόταση από τη Λίβερπουλ. Γραπτή πρόταση. Ήθελα να κυνηγήσω ένα όνειρο. Κακά τα ψέματα πάντως, έκανα λάθος χειρισμούς. Άλλωστε ήμουν μόλις 20 χρόνων. Όταν γύρισα στην ομάδα έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό γιατί την αγαπούσα. Να ξέρετε ότι ο ποδοσφαιριστής δένεται με τις ομάδες στις οποίες αγωνίζεται. Η προσφορά μου από άλλους εκτιμήθηκε και από άλλους όχι. Αλλά στο επάγγελμα αυτό, με την έκθεση στη δημοσιότητα, είναι κάτι που το ξέρεις και το περιμένεις. Πέρασα 4 χρόνια στον ΠΑΟΚ και έμαθα πολλά».
Στα λάθη που ανέφερες ότι έκανες, εντάσσεται και η περίφημη δήλωση περί οικοδομής;
«Δεν το είχα πει ακριβώς έτσι, αλλά κάποιοι το μετέφρασαν όπως ήθελαν. Δεν κρατάω κακία πάντως σε κανέναν».
Για να τελειώνουμε με το κεφάλαιο αυτό, πως ήταν η εμπειρία στην Αγγλία;
«Αυτά που βλέπω τώρα στον Παναθηναϊκό με την Παιανία και το αθλητικό κέντρο, τα είδα πρώτη φορά στη ζωή μου εκεί πέρα. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά πολλά χρόνια μπροστά σε όλα. Πράγματα που για τις περισσότερες ελληνικές ομάδες είναι άπιαστα, εκεί είναι καθημερινότητα. Άψογα γήπεδα και άρτιες εγκαταστάσεις που παρέχουν τα πάντα στον ποδοσφαιριστή».
Σίριαλ έγινε και η μεταγραφή σου στον Παναθηναϊκό. Τι έπαιξε ρόλο στο να πάρεις την τελική σου απόφαση;
«Σίγουρα η ζεστασιά με την οποία με περιέβαλαν οι άνθρωποι της ομάδας. Η φιλοξενία ήταν άψογη και μου έδειξαν με ξεκάθαρο τρόπο ότι με ήθελαν πραγματικά στο δυναμικό του συλλόγου. Αυτό ήταν αρκετό για αν πειστώ ότι ο Παναθηναϊκός ήταν το καλύτερο βήμα για την καριέρα μου».
Οι πρώτες σου εντυπώσεις ποιες είναι;
«Όταν πήγα για πρώτη φορά στις εγκαταστάσεις νόμιζα ότι ήμουν στο Λίβερπουλ. Ο Παναθηναϊκός έχει δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε οι ποδοσφαιριστές να προετοιμάζονται με τον καλύτερο τρόπο αλλά και για να ξεκουράζονται. Ένα κέντρο σαν την Παιανία σε βοηθάει να ανακτάς πιο γρήγορα τις δυνάμεις σου ενόψει του επόμενου αγώνα».
Ποιοι είναι οι στόχοι σου με τον Παναθηναϊκό;
«Οι στόχοι μου συμβαδίζουν με αυτούς της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός θέλει να πάρει το πρωτάθλημα και εγώ θέλω να γίνω πρωταθλητής με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Η ομάδα θέλει μια καλή πορεία στην Ευρώπη και εγώ επίσης. Θέλω να συνδεθεί το όνομά μου με του Παναθηναϊκού. Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια από το καλοκαίρι και χτίζεται κάτι καλό φέτος».
Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος μίλησε για τη ζωή του στην Αθήνα και αναφέρθηκε και σε θέματα εκτός ποδοσφαίρου:
«Η Αθήνα είναι χαώδης πόλη. Πολύ μεγάλη. Οι διαφορές με τη Θεσσαλονίκη είναι τεράστιες. Πάνω, για την μεγαλύτερη απόσταση θες 40 λεπτά. Εδώ μπορεί να κάνεις και μιάμιση ώρα! Για να πάω από τον Γέρακα στη Γλυφάδα μπορεί να μου πάρει ανάλογη ώρα με το να πάω από τη Θεσσαλονίκη στη Χαλκιδική για μπάνιο. Η προσαρμογή δεν ήταν εύκολη, αλλά μαθαίνω σιγά σιγά και περνάω καλά».
Δεν έχει πάντως το ανθρώπινο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης…
«Όχι. Αλλά αυτό είναι και καλό και κακό. Μερικές φορές είναι προτιμότερο να περνάς απαρατήρητος».
Στο γήπεδο πάντως αυτό δεν το… καταφέρνεις. Ποια είναι η αγαπημένη σου θέση;
«Δεν υπάρχει για εμάς τους παίκτες αγαπημένη θέση. Υπάρχει η θέση από την οποία μπορείς να προσφέρεις πιο πολλά στην ομάδα σου. Ας πούμε ότι η δική μου τέτοια θέση είναι πίσω από τον επιθετικό. Αλλά το σημαντικό είναι να παίζεις όπου έχει η ανάγκη η ομάδα και να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου».
Από μικρός έπαιζες επιθετικός;
«Όχι. Είχα ξεκινήσει σαν δεξιός αμυντικός στους Ίωνες αλλά νομίζω ότι γρήγορα κατάλαβαν το λάθος τους».
Όταν ήσουν μικρός είχες είδωλα;
«Όχι κάποιον που να αντιγράφω αλλά μου άρεσαν κάποιοι παίκτες. Αν δηλαδή πρέπει να ονομάσω κάποιον ως είδωλό μου είναι ο Ρούι Κόστα. Ήταν ο μετρ της θέσης που παίζω».
Τον είχες αφίσα στο δωμάτιο σου;
«Όχι, όχι».
Αφίσα παίκτη δεν είχες αλλά ομάδας; Ποια είναι η αγαπημένη σου;
«Ανέκαθεν μου άρεσαν οι ομάδες που παίζουν καλό ποδόσφαιρο. Δεν υποστηρίζω κάποια φανατικά. Όταν βλέπω ένα ματς στην τηλεόραση θέλω είτε να μπουν πολλά γκολ είτε να κερδίσει το αουτσάιντερ».
Ποιο πρωτάθλημα σου αρέσει περισσότερο;
«Το αγγλικό. Έχει τρομερό ρυθμό. Και καταπληκτικά γήπεδα. Ποδοσφαιρικά 100 τοις εκατό».
ΤΟ ΟΑΚΑ δεν είναι σίγουρα ποδοσφαιρικό γήπεδο, αλλά η αίσθηση του γεμάτου γηπέδου πρέπει να είναι άλλο πράγμα…
«Είναι φοβερά. Και την Τούμπα έχω δει γεμάτη αλλά άλλο 25.000 κόσμος και άλλο 65.000. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική».
Την ώρα του αγώνα ακούτε τα συνθήματα, τις φωνές;
«Όταν δεν είσαι σε στιγμή υπερέντασης, να έχεις την μπάλα, να σκέφτεσαι τι να κάνεις, ναι ακούς. Την ώρα που κάνεις μια προσπάθεια είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος στο στόχο και απλά ακούς μια βουή».
Άρα δύσκολα ακούτε και τις οδηγίες του προπονητή…
«Ναι. Πολλές φορές δεν ακούσεις ούτε τον διπλανό σου, πόσο μάλλον τον προπονητή. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να υπάρχει συμπαίκτης μόνος του δίπλα και να σου φωνάζει αλλά να μην τον ακούσεις. Για αυτό και οι προπονητές πολλές φορές στέλνουν τις οδηγίες με χαρτάκι».
Κινηματογράφο πηγαίνεις;
«Ναι, παρακολουθώ πολλές ταινίες. Εδώ ακόμη δεν έχω οργανωθεί πολύ αλλά τώρα που χειμωνιάζει θα βρω την άκρη».
Τι είδους ταινίες προτιμάς;
«Κωμωδίες και περιπέτειες. Μου αρέσουν ιδιαίτερα τα έργα του Νίκολας Κέιτζ, του Ουίλ Σμιθ και του Μάρτιν Λόρενς. Γενικά εκτιμώ ηθοποιούς που μπορούν να παίξουν και τα δύο είδη που μου αρέσουν».
Τελευταία ερώτηση, ποδοσφαιρική. Αν μπορούσες να επιλέξεις αύριο σε ποια ομάδα θα έπαιζες, όποια θέλεις, ποια θα διάλεγες;«
Έχω αρχίσει μια περιπέτεια καλή με τον Παναθηναϊκό και θέλω να τη συνεχίσω».
Υ/Γ:Θεραπεύει τον πονοκέφαλο,τις ημικρανίες και σε προστατεύει από τις επικίνδυνες ακτίνες του ήλιου.
Επειδή κατηγορήθηκα πως οι μόνες δημοσιεύσεις που βάζω πλέον αναφέρονται στον Λάζαρο για σήμερα που έχουμε απεργία και βρήκα λίγο χρόνο να ασχοληθώ με τα δικά μου σας έχω ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Έμαθε που λέτε η μαμά (κυρία Δήμητρα) την τεχνολογία και έχει βαλθεί να μας τρελάνει. Μετά το βιβλίο που πάει αρκετά καλά, πλέον και στο διαδύκτιο η κυρία Δήμητρα: Δικό της blog στο οποίο δεν σας κρύβω δεν βοήθησα καθόλου. Και πάει περίφημα. Επισκέψεις από όλη την Ελλάδα από άτομα που μαθαίνουν για το χωριό μας, αλλά και για τις συνταγές της κυρίας Δήμητρας http://www.manitarosyntages.blogspot.com 
Αγγελία Νο 1:Του Μακεδόνα. 
Αχ!!! Δεν μπορωωωώ. Είμαι 21 χρονών, εμφανίσημος, γυμνασμένος και καλλιεργημένος και αναζητώ εμφανίσιμη γυναίκα για να με κάνει επιτέλους άνδρα.
Αν μη τι άλλο όποιος έχει μεγάλη μύτη έχει προβάδισμα και σε άλλους τομείς. Δεν μένει παρά να το διαπιστώσεις. Είμαι δυσεύρετος ,αλλά αξίζει να με βρείς. Για να δω έχεις μύτη???
Αχόρταγος σαλιάρης, εμφανίσιμος, γεροδεμένος, 29 χρονών, βρίσκω μοναδική διέξοδο στην αστική μελαγχολία το ατέλειωτο sex.Πάρε με λοιπόν και έλα όπως και αν είσαι. Κοντή ή ψηλή, όμορφη ή άσχημη, λεπτή ή εύσωμη, μικρή ή μεγάλη, αρκεί να είσαι γένους θηλυκού. Είμαι όρθιος και σε περιμένω. Τόλμα και ζήσε ώρες γεμάτες ηδονή.
Στον προθάλαμο είδαμε παραδοσιακές φορεσιές που φορούσαν οι άντρες και οι γυναίκες της εποχής.
Μέσα στο μουσείο είδαμε διάφορα αντικείμενα(βαρέλια-ψαλίδια-κατσαρόλες-μαχαίρια-κουδούνια για τα ζώα και πολλά άλλα) που χρησιμοποιούσαν οι παλαιότεροι στην καθημερινότητα τους.Πραγματά απλά και όμως τόσο πολύτιμα και χρήσιμα για τις διάφορες εργασίες του σπιτιού και όχι μόνο. 
Ενδιαφέρον δε, είχε και η αίθουσα με το φωτογραφικό υλικο που συλλέχτηκε από τους κατοίκους του χωριού.Μας συγκίνησε πραγματικά που είδαμε ακόμα και τους παπούδες μας στις φωτογραφίες, αλλά και άτομα που προλάβαμε να γνωρίσουμε, αλλά δεν βρίσκονται πλέον κοντά μας.
Πραγματικά πολύ καλή δουλειά!!!
Η Τάσα κοιτάει με περιέργεια.
Όχι δεν έκανε λάθος...Απλά έχει κάνει συμφωνία με τον Θεό και έχει πληρωμένα τα τέλη, εως το 2080.
Ποιός όμως τα φόρεσε πρώτος στο χωριό?
